आपले सर्वांचे आवडते लेखक, कथाकथनकार आणि कादंबरीकार, वसंत पुरुषोत्तम काळे म्हणजेच आपले प्रिय वपुत्यांची काही पुस्तकं आपल्यासमोर ठेवत आहेत.वपूंवर रसिकांनी भरभरून प्रेम केलं. कारण त्यांचं...

  बालदिन – आठवणींची उजळणी बालदिन म्हणून आठवणींची उजळणी…,आई, मी आणि मोठा भाऊ.. तेंव्हा “हम आपके है कौन” हा चित्रपट नुकताच रिलीज झालेला आणि गंमत...

दिवाळीच्या हार्दिक शुभेच्छा..! दिवाळी म्हणजे उधळण पैशाची,कपडेलत्ता, भेट वस्तू अशा अनेकानेक खरेदीची..दिवाळी म्हणजे उधळण मुक्त रोषणाईची,आकाशाला हि उजळणारी, मना मनाला भिडणारी, आनंद देणारी..दिवाळी म्हणजे उधळण...

सांत्वन म्हणजे.. एखादी भावना अनावर झाली कि ‘अश्रू’ किंव्हा ‘राग’ किंव्हा दोन्हीही अगदी जुळ्या भावंडा सारखी एकत्रितपणे नांदू लागतात. तेंव्हा ऐकणारा हि घायाळ होतो. विव्हळतो....

हो..कदाचित माहित नाही.. का, कसं ?  एकाकी मन दाटून येतं. अवचित अश्या कुठल्या क्षणी, कुठल्याश्या गडद  असह्य भावनेनं ..कसल्याश्या अनामिक ओढीनं..कुठल्याश्या जाणिवेनं वा तीव्र आठवणीने..भाव...

मला ना ते हल्ली ‘तुम्ही शिकलेली माणसं असं …….’ हे वाक्य कुठं ऐकलं ना ( म्हणजे माझ्या स्वतःकडून आलं तरीही ) मला हसायलाच येतं. म्हणजे...

लॉकडाऊन आणि मी – 2020 गावी येऊन..आता येत्या सप्टेंबर च्या 10 तारखेला..मला 6 महिने पूर्ण होतील. किती 6 महिने ?मी चक्क सहा महिने गावी आहे....

कल्पना नाही करता येत रेssss,  कोण किती आपल्यावर प्रेम करतं ते.. पण तू स्वतःवर विश्वास ठेव. कुणीचं आपलं नाही, आपलेपणानं प्रेम करणार नाही. आपलं मन...

चाळीचं आपल एक वेगळंच वैशिष्ट्य असतं.कधी हशा तर कधी भांडण तंटा तर कधी भजन कीर्तन, उत्सवांच उत्सव, नाच गाणी, सांस्कृतिक कार्यक्रम हे ते चालूच असतं....

फोनवरच काय ते आमचं परस्पर बोलणं झालं आणि मी लगेचच होकार देऊन टाकला.इतक्या झटपट मी होकार देईन असं वाटलं सुद्धा न्हवतं त्यावेळेस,पण काय कुणास कसं...

काल ऑफिसमध्ये नव्याने एक मुलगी जॉईन झाली.  ते हि आमच्याच Design Department मध्ये ,पहिलाच दिवस असल्याने..काम काज समजून घेण्याकरिता ती बाजूला येऊन बसली. बाजूच्या सीटवर...

A book that every devotee of Shri Dattatreya and Shri Akkalkot Swami Samartha must have… In India, Every Year, 1 among 10000 goes to the...

चमचमीत कोळंबी रस्सा कि शिंपल्याचे मस्त कालवण ! बघा ठरवा लवकर कारण ..’मासे आणि बरेच काही ‘घेऊन आलेत अगदी ताजी कोळंबी आणि शिंपल्या.. अधिक माहिती...

कित्येक दिवस जागलेल्या वा पाहिलेल्या स्वप्नांचा क्षणात चक्काचूर व्हावा असे हि क्षण येतात आयुष्यात..तेंव्हा आपण आपले कुठे असतो ? नसतोच कुठेही, आपण पुरते कोलमडलो, तुटतो...

तुमचं आवडतं पुस्तक कोणतं ? आजवर तशी अनेक पुस्तकं वाचलीत, वाचून काढलीत. ( म्हणजे मोजता येतील इतपतच, कारण आयुष्यं हि अपुरं पडेल इतपत अगणित पुस्तकं...

पुस्तकासारखा मित्र नाही असं म्हणतात आणि ते खरंच आहे म्हणा, खूप काही नवीन , रोचक, रहस्यमयी, ज्ञानवर्धक अश्या गोष्टी तो आपल्या ज्ञानकोशातून आपणास सांगत असतो....

!  मैत्री   ! दंगात धुंद होऊन ‘दवगंधीत’ करणारी हि मैत्री…हास्याचा ‘गोफ’ हृदयाशी हळुवार झुलवणारी हि मैत्री .. सह्याद्रीच्या कातळकोरीव प्रमाणे कधी कठोर, कधी सुमधुर...

देवगड अस्सल हापूस आंबा आता थेट तुमच्या घरात..🥭आजच फोन करा आणि आंब्याची चव चाखा.  होम डिलिव्हरी – डोंबिवली व मुंबई अधिक माहिती करता.. Whats app...

आज कामाचा इतका काही ताण न्हवता.मोकळा असा वेळ मिळाल्याने वेळेचा सदुपयोग म्हणून काहीतरी वाचावे म्हणून प्रतिलिपी वर गेलो. तिथल्या मोजक्या अश्या कथा वाचण्यात इतका दंग...

आपण कधी,  कसे आणि कुठल्या मूड मध्ये जाऊ ना  ह्याचा खरंच काही नेम नाही ओ..आपल्या ह्या बहुरंगी आणि बहुढंगी मनाची अवस्था हि सतत बदलतचं असते....

कसं असतं ना..आपण कुणाच्या मनात किती जागा व्यापून आहोत, ह्याचा अचूक पट कधीच नाही रे मांडता येत. हवं तर एक अंदाज तेवढा घेता येतो. तेही...

काही जखमा ह्या वेदना विरहित असतात. त्या कधी आपलं व्रण सोडून देतात ते कळूनयेत नाही. रक्त ओघळलं तरी त्याची जाणं होत नाही. पण जेंव्हा ते...

झाडांना ही स्पर्शाची जाणीव होते का ?मनात विचारांची कोंडी सुरू झाली आणि मोबाईलवर चुलबुल करत फिरणारे हात, तसेच मागे घेत. उठून उभा राहिलो.मोबाईलचा नेट बंद...

नातं.. तुझं माझं प्रेम हे… प्रेम फक्त ‘आपलेपणाचं’ जाणतं अन म्ह्णूनच हृदयाशी पडणारे घाव कितीही गहिरे असले ना, तरी ते आपलेपणानेच प्रत्येक गोष्ट स्वीकरतं जातं....

इथे साईबाबा मंदिर कुठे आहे ओ ?माझी दुचाकी रस्त्याकडेला घेत, तिथे उभ्या असलेल्या एका गृहस्थाला मी विचारलं.त्याने माझ्याकडे पाहून, गोंधळलेल्या मनस्थितीसारखं ..अ sssअsss करत, हे...

जीवन गाणे.. शालेय जीवनात , वडीलधारी मंडळींना पाहून असं वाटायचं की आपणही त्यांच्यासारखं ,हाती बॅग वगैरे घेऊन, टापटीप होत ऑफिसला निघायचं. आणि आपल्या मर्जीनं वाट्टेल...

प्रिय.. मुळात ह्या शंका कुशंका का उद्भवतात माहित आहे ?आपण ..आपलं मन, आपल्या माणसाजवळ, योग्य त्या वेळी उघड करत नाही म्हणून ..नात्यात फुट पाडण्याचं,  दुरावा...

सहवास हा काही क्षणांचाही का असेना, तो असा जगून घ्यावा की त्या सहगंधित क्षणांची किमया आणि त्या नात्यामधली गोडी..आयुष्यभर आपल्याला पुरेल , आणि साथ सोबत...

 दिलखुलास’ व्यक्तिमत्वं  साऱ्यांनाच प्रेमात पाडतं. आपलंसं करून घेतं ते लगेचच. हॉस्पिटल मधल्या साफसफाई करण्याऱया त्या मावशी..लगबगीने पुढे होत बोलू लागल्या.“ती कालची  माणसं होती ना तुमच्या...

Let's Enjoy..जगताना कधी कधी नित्य नेहमीतलं काहीतरी हरवल्यासारखं जाणवत राहतं.मनाची स्थिर घडी कुठेतरी अस्थिर झाल्यासारखी होत राहते.कळत असतं नेमकं काय खुपतय, काय असह्य होतंय..आपल्याला,पण उघडपणे...

मनातले काही .. जिथे मी पण संपतो  तिथूनच प्रेमाची हद्द सुरु होते . – संकेत मनातले काही #2 प्रसंगी  ‘समजून घेताना आणि समजून देताना’ आपण कुठेशी...

आपल्या सहज मोकळ्या ‘स्वभाव शैलीनुसार’ आणि ‘कर्तृत्वानुसार’जो तो ज्याच्या त्याच्या मनावर आपल्या ‘अस्तित्वाची’ छाप उमटवत असतो रे, आणि मिळवत जातो ‘आपलेपणाचा गोडवा’… आणि आपल्या प्रति असलेला...

कुणी तरी हवं असतं…! मला नाही मांडता येत रे, तुझ्या सारखं असं काही, पण सांगू… कुणी तरी हवं असतं आपल्याला, आपल्या जवळ बसून, आपलेपणाच्या संवादात...

‘पाऊस मनातला पाऊस आठवणीतला’ भाग -२  तसं ऑफिस मध्ये आज काही कामाचा  इतका ताण न्हवताच , त्यामुळे निवांत होतं सगळं ,  त्या निवांत क्षणातच पाचचा...

खूप काही लिहावसं वाटतंय आज ? कारण हे मनं  फारच अस्वस्थ झालंय .हळवं झालंय ते   ‘कारण ‘संवाद’  हरवला आहे.बंध नात्यातला, आपलेपणा मुरलेला  ‘संवाद’कुठे दिसला का...

सकाळपासूनच साऱ्या सृष्टीवर मनावर सरसरनारा हा धुंद पाऊस..‘मनसोक्त भिजून घे रे’ अस जणू काही वेडावूनच सांगत होता. पण मी आपला स्तब्ध.. एकाच जागी . ..अधीर...

तशी ती कायमच सोबत असते…इथे ह्या हृदयाशी.. पण तरीही, तिची कमी कधी जाणीवली की नजर , सर्वत्र तिचा शोध घेत फिरत राहते. मग रस्त्याने चालता असता…दिसणारी...

पहिल्या भेटीत किंव्हा त्या आधी सुरु असलेला ‘दोघातला ‘ तो ‘मुक्त नि हसरा संवाद’  पुन्हा तसाच अगदी पहिल्यासारखा उत्साहित आणि  प्रभावित  राहील का  ? राहू...

प्रेम हे … दिवस मावळतीला लागलेला. अंधारून येण्याआधीचे पडसाद सर्वत्र उमटलेले. गडद्द अश्या भावगंध रंगानं क्षितिज हि कसं झाकोळून निघालेलं . आणि न्हाहत्या विचारधारेत.. भावधूंद...

‘प्रिय आई’ साष्टांग दंडवत, आज पुन्हा एकदा बऱ्याच दिवसाने तुला पत्र लिहावयास घेतोय. रागावू नको हं .. तशी तू रागावणार नाहीस हे मला माहित आहे....

छुप्या रीतीनं का होईना, तुझा नेहमीचा तो गोड मधाळ आवाज , अधीरतेनं , कान टवकारून , डोळे बंद करून, श्वास रोखून, अगदी क्षणभरासाठी का असेना,...

आय लव्ह यु टू ..( I love you too..)  आय लव्ह यु टू ..( I love you too..)   दाटून आलेल्या कृष्णमेघासारखी त्याची अवस्था झाली होती....

‘आनंदाचं झाड’ होणं इतकं सहज सोपं नाही रे….त्यासाठी अपार त्यागाचे आणि सहनशीलतेची घाव झेलावे लागतात. पचवावे लागतात. त्याच रसिकतेने आणि आपलेपणाने …चेहऱ्यावरचा हास्य भाव कुठेही...

BharatMatrimony® – Trusted Matrimony, Shaadi App Install now पावसाचं आता आगमन होईल . तशी चिन्ह हि दिसू लागलीत. जीव सृष्टी त्याचा आगममाने आनंदाने मोहरून जाईल...

”आयुष्यात एकमेकांना उपलब्ध राहणे , याला प्रेम म्हणतात”.  दिवसातून किती वेळा, तिचा फोटो असा बघत असतोस ? झूम इन झूम आउट करत ?तिने एकाकी सवाल...

‘मला आयुष्यात फक्त भरभरूनं प्रेम हवं होतं, संकेत… तेच मिळालं नाही. क्षणभर स्मित करून , कुठल्याश्या भावगर्दीत ती पुन्हा गढून गेली.   मी मात्र एकटक...

‘ती’.. हल्ली ती फार जवळ असते माझ्या … विना काही संवाद, मुकेपणाने, हळुवार दौडत, चाहूल हि न कळू देता ,नजरेच्या कड्याशी, धुंद बेहोषीने, हळूच झेपावते...

ती.. मन व्याकूळ … अगदी अनपेक्षित असा  एखाद सुखद धक्का बसावा ना,  तसा तो…नवा मोकळा श्वास घेऊन आला आज.  त्याचं हे  असं अचानक  येणं., माझ्यासाठी...

ऐकssss  ना…..त्या नदीच्या प्रवाहाकडे बघ  ? किती संथपणे अलगद वाहत आहे ती, वळणा -वळणाचा एक एक घाट अगदी सहजतेने ओलांडत ? बघतो आहेस ? हो...

तर उद्या १ एप्रिल ..हाय, उगाचच कुणाला फसवत बसू नका..    कारण काय तर उगाच्च हंस होतं ओ,   मला चांगलाच आठवतंय , म्हणजे मी विसरू...

किती सुंदर होती ती…!  अगदी रोजच्या जगण्यातला साधेपणा तिच्या त्या सौन्दर्यातून ही खुलून येत होता.. क्षणभर मी तिच्याकडे पाहतच राहिलो. एकामागोमाग पडणाऱ्या तिच्या पाऊला कडे...

आनंद मिळवून देणारी (अगदी निस्वार्थ हेतूने केली गेलेली.. ) कुठलीही गुंतवणूक हि इतर गुंतवणूक पेक्षा वेगळी नि सर्वश्रेष्ठ असते. असं मी मानतो, कारण  हृदयाच्या तळ...

थोडं थांबशील ? बिलगू दे असंच काहीवेळ अजून… हट्टाने मला कवटाळून घेऊ दे.. असंच, नाहीतरी तू पुन्हा कुठं भेटणार आहेस ? एकदा वेळ निसटली कि...

क्षण ..कधी केंव्हा कुठे आणि कसा रंग उधळवतील ना ह्याचा काही नेम नाही आणि नसतोच असा कधी, अगदी क्षणा क्षणातच म्हणायला, तश्या खूप काही घडामोडी...

जिथे शब्द अपुरे पडतात , तिथे नजरेची भाषा बोलू लागते.  आणि जिथे नजरच क्षणासोबत लपंडावचा खेळ मांडते तिथे स्थिर हृद्य हि कोसळतच.. अश्याच नजरेशी भाषा...

माणसं बोलता बोलता कधी आपलीशी होंऊन जातात ना  ते कळत हि नाही. मनाच्या ह्या तळ गाभ्याला  भावनांचा हळवा स्पर्श जरी झाला कि मनातला डोह आपसूकच उसळून बाहेर येतो....

ही परिस्थिती ना, सगळे रंग दाखवून देते, चांगल्या वाईट दोन्ही गोष्टींचा मेळ ती अचूकपणे साधते. आपला तोल डावलण्याचा..तिचा पुरेपूर प्रयत्न असतो. तुला जिथे वळायचं नसतं...

‘बाळा’ ये..मागे बैस… कधी कधी नकळत कुठूनसा.. ऐकू आलेला एखाद ‘शब्द’ सुद्धा आपल्या ह्या मनाला एक ‘आत्मिक समाधान’ मिळवून देतं . भले ही , आंतरिक...

आपल्या सहज मोकळ्या ‘स्वभाव शैलीनुसार’ आणि ‘कर्तृत्वानुसार’जो तो ज्याच्या त्याच्या मनावर आपल्या ‘अस्तित्वाची’ छाप उमटवत असतो रे,  आणि मिळवत जातो ‘आपलेपणाचा गोडवा’… आणि आपल्या प्रति असलेला...

”तुम्ही ना मागच उतरायला हवं व्हुत….मार्गसानिला तिथून साखरमार्गे  तुम्हाला जवळ पडलं असतं.  आता इथून लय चालावं लागेल. एसटी वगैरे बी काही मिळणार नाही” ना कुठलं...

आणि अजून एक बोलायचास… ते तू विसरलास ? ”” काय….? काहीसं प्रश्नांकित होंऊनच त्याने तिला विचारले ””काही नाही जाऊ दे…””अगं सांग.. ””काही नाही ….””तुझ्या लक्षात नाही...

” कुठलीही स्त्री असो. ती वात्सल्यमूर्ती असते. मायेचा अथांग पान्हा…. ”काल कसं कुणास माहित नाही त्यांना पाहिलं आणि आतून एकच कंठ फुटला. ‘माई’ कधी भेटलो...

” तुझ्याकडून खूप अपेक्षा आहेत रे ….”  चालता चालता एक कटाक्ष त्याकडे टाकत , बारिकतेने ती बोलून मोकळी झाली.  पण त्याबोलण्यानं तो मात्र काहीसा धीर-गंभीर...

भांडुप ला आलो कि मी भांडुपचाच होऊन जातो. खूप साऱ्या आठवणी इथे दडल्यात, जगल्यात.. ..त्या जाग्या होऊन पुन्हा नव्याने खेळू लागतात, जगू लागतात. ती शाळा…,...

गुड नाईट ..शुभ रात्री ..! बोलयला आत्ता कुठे सुरवात केली असतानाच त्याने अचानक एक्झिट घेतली. आणि तो तिच्या व्हाट्सअप रिप्लाय ची वाट बघू लागला. त्याला...

अगदी म्हणावं तर घसा कोरडा होईपर्यंत मला केकटून  ओरडावं लागतं. प्रत्येकवेळी..   ”अरे बाबा.., अगं बाई .” आहेस का जिवंत ? कि गेलात ? हा ?...

विसरलास कि विसरतोयस ? कधी कधी सहवासाची इतकी सवय होंऊन जाते ना, कि जिवाभावाची ती सावली क्षणभर   जरी आपल्यापासून नजरेआड झाली वा दुरावली तरी मन आपलं अस्वस्थ  आणि...

” कितीदा नव्याने तुला आठवावे डोळ्यातले पाणी नव्याने वहावे….” गाणं ऐकता ऐकता त्याच्या डोळ्यात आसवं उतरू लागली. विरह एकांताने टाहो फोडावा तशी एकूण त्याची अवस्था...

क्षण.. संध्याकाळची वेळ.  ऑफिस मधून निघाल्यावर ..लोकलमधल्या त्या घामाजल्या  गर्दीचे धक्के पचवत मी ठाण्यात उतरलो.  कुठल्याश्या जाणिवेने आणि व्याकुळतेने आज  मनाची स्थिरता तशी  ढळली होती. ...

ह्या नात्यांची फार गंमत वाटते मला, ‘नव्याने जुळलेल्या अन क्षणातच मुरझलेल्या’ म्हणजे अनोळखी असतो तेंव्हा ओळखी साठी धडपडत राहतो आपण… नवा चेहरा , नवं नाव…नवी...

काळ्या पाषाणाला दुधाळ अभिषेक ….! ह्या निसर्गाची हि ना ना कलात्मक अंगे , ना ना विविध अशी रचना,  रंगरूपे  ,  किती विस्मयकारक असतात न्हाई…!    म्हणजे…कधी.....

तुला एक उदाहरण देतो. म्हणजे काय ते तुला कळून येईल .. तू  रस्त्याने.कधी …चालता फिरता  वा एखाद कुठल्या वाहनातून ,  प्रवास केला असशीलच नाही का...

आपलेपणचा ‘एक हळवा कोपरा’ वा ‘आधार’ नेहमीच आपल्या लोकांच्या सोबत असू द्या.  कुठीलीही टोकाची परिस्थिती जरी ओढवली तरी त्यातून बाहेर पडण्याचं तेच एक मोठं मानसिक...

तो आला, त्याने इकडं तिकडं हळूच वळून पाहिलं आणि नजरेनंच काय ती जागा हेरली. हाती असलेला कागदी तुकडा, त्यात असलेला कुठलासा स्वादिष्ट पदार्थ… स्वतः सोबत...

प्रेमात पडणं वगैरे सोपं असतं …रे !  एकमेकांना पाहिलं  आणि एकमेकांच्या विचार धारा काहीश्या जुळून आल्या कि आपण आपणहून असे, एकमेकांच्या जवळ येतो. वा येत...

कुठलेही भाव न दर्शवता, सतत दृष्टी समोर येणारी वा घडणारी एखाद गोष्ट, सातत्याने टाळत राहणं वा इग्नोर करत राहणं, ह्या साठी खूप मोठं असं मानसिक...

ऐ , तू सिरीयस आहेस  का ? मग थांब तिथे…आलो मी.. मला तुझ्या समोर हे ऐकायचं आहे.  प्रत्यक्ष .. Then  .. Step away .. घाटकोपर...

सर सर बरसणाऱ्या व्हाट्स अँप  वरील चॅट नोटिफिकेशन्सने  त्याच्या  मनातली तळमळ अधिक  वाढू लागली.  अन  अढळ आत्मीयतेने  एक एक प्रोफाइल पाहत , तो तिचा शोध...

कॅमेराच्या नजरेतून, हृदयातले भावबंध..     प्रति – १  अबोली असूनही किती बोलकी आहे हि … प्रति – २  ह्या कोवळ्या उन्हावाणी कुणीतरी असावं, हळूच...

मनातील विविध अश्या  भावरंगाचे दर्शन आपल्याला प्रेमातून अनुभवायला  मिळत असतं. त्यातलंच हे एक….  विरह – ओळी . एखाद्या  व्यक्तीच्या प्रेमात पडल्यापासून ते दूर होत जातानाचे ते क्षण ,...

हल्ली ती फार जवळ असते माझ्या … विना काही संवाद , मुकेपणाने , हळुवार दौडत , चाहूल हि न कळू देता ,नजरेच्या कड्याशी, धुंद बेहोषीने...

क्षण क्षण वेचूनि जगलो मी.. घाव कुठूनही कसाही पडला तरी  तो अलगद झेलायचा  अन हळूच थोपवायचा , हे  कसब आपल्यात असलं ना  कि  नात्याला हि कसा गोडवा प्राप्त होतो…. ‘हा माझा बेस्ट फ्रेंड संकेत ..’ नुकतेच लग्नाच्या  बेडीत  विराजमान झालेल्या आपल्या नवऱ्याशी तिने माझी ओळख करून दिली. एकमेकांचा तसा वरवरचा  आमचा  परिचय झाला.  वरवर  का , कारण  इतक्या घोळक्यात , माणसांच्या  त्या राशींमध्ये , तिच्याकडचे अन त्याच्याकडचे आप्तमंडळी , कधी न भेटलेले , ना पाहिलेले , ना  कधी कुठे बोललेले,  पहिल्यांदा  भेटतात  तेंव्हा असंच काहीस होतं असावं नाही  का ? इतका वेळ असतोस कुठे म्हणा तेंव्हा , त्याच हि तेच  झालं. त्याने  हळूच माझ्याकडे पाहिलं. ‘अच्छा’ असं काहीस म्हणत  हलकंसं स्मित केलं . तुम्हा दोघांनाही लग्नाच्या भरभरून शुभेच्छा असं म्हणत , मी हि पुढे होऊ  लागलो. तोच वधूच्या बोहल्यात नटलेल्या माझ्या मैत्रणीने अडवलं. थांब ना , फोटो… तिने माझ्याकडे एकवार पाहत नवऱ्याकडे कटाक्ष टाकला. तिच्या मनातील फोटोसाठीची तळमळ चेहऱयावर स्पष्टपणे दिसू लागली . तसं लग्नाला तिच्याशिवाय मला कुणी परिचयाचंच  न्हवतं.  आलो सुद्धा एकटाच होतो . कारण दोघात घट्ट मैत्रीचे संबंध, येणे अगतिकाचे होतेच.  त्याकरीताच आज रजा घेतली होती . दादरच्या , छबिलदास शाळे जवळील, एका लग्न सभामंडपात ,  विवाह सोहळा यथोच्छित पार पडत होता मी आपला आलो, बसलो , जेवलो अन  आणि निमूटपणे  प्रेजेंट देण्याकरिता वाट पाहत बसून होतो . प्रशस्त असा तो एसी हॉल, अलवार ताल देत  सुरु असलेले श्रवणीय Instrumental Song ,  नाकी गंधळत असलेला अत्तराचा सुगंधी शिडकावा , शुभेच्छांचा मोकळ्या वर्षावा  करिता, नटून थटून आलेल्या सगे सोयरे , त्यांची  उडालेली धांदल , लगभग…..नजर एकटक टेहाळत होती. घोळक्या घोळक्याने , कुटुंब  कबिलासह  वधू वरांच्या   भेटीकरिता , सगळ्यांचीच  घाई गर्दी  उसळली  होती. रांगेत हळूहळू  जो तो पुढे सरत होता . नव्या जोडप्याला भेटून , ग्रुप  ग्रुपने  फोटो काढणाऱ्यांचीतर  संख्याच  जास्त दिसून येत  होती. अपवाद काय तो माझ्या एकट्याचा असावा बहुदा ,  कारण मी एकटाच असा  होतो ....

काय अशी पाहतेस ? एकटक अश्या नजरेनी .. त्याने हळुवार सवाल केला . ‘प्रेम’  तिने लगभगिने उत्तर दिलं. प्रेम ? हो … अच्छा , मग...

‘बंगले के पीछे तेरी बेरी के नीचे हाय रे पिया आहा रे आहा रे आहा रे पिया काँटा लगा….” क्षणभर ह्या गाण्याने विशेषतः त्या आवाजने...

माझ्यामुळे तुझ्या लाईफ मध्ये प्रॉब्लेम कश्याला , असा सारासार विचार धरून तू चाललेस हे ठाऊक आहे  गं मला ,  पण सखे असा विचार करून चालणे...

आठवतोय तो संवाद .. शेवटचा अवघा मिनिट … तू म्हणाली होतीस… तुझ्या हळुवार पण काहीश्या भावमग्न  आवाजात   .. ”लिहत रहा म्हणून ..छान लिहितोस.. तू ”...

मनमोकळं हास्य घेऊन, किती सहजतेने आयुष्यात आलीस तू .. हो ना ? जितक्या सहजतेने आलीस तितक्याच सहजतेने…एक दिवस निघून हि गेलीस..  मागे हि वळून पहिले नाहीस तू ? एकदाही … भिरभिरणारं एखाद सुंदर फुलपाखरू…आपल्या कळत नकळतं जसं हाती विसावंतं , मनमोकळं हसू उजळवतं , आनंद देतं आणि भावनिकतेची कड ओलावतं हळुवार निघून जातं. तसं झालंय… माझं अगदी.. कळलचं नाही …कधी आलीस ,निघून गेलीस तू… कळले इतकेचं…ते श्वास रोखुनी गेलीस तू…   एकमेकां सहवासातले ते सोनेरी क्षण …तेच आयुष्यं झालंय …माझं…   किती जवळ होतो रे आपण… बघ ..किती दूर निघूनि गेलो ….   हाती उरलेत ते केवळ आठवणीतले उबदार क्षण … अन भावनेने व्याकुळलेल्या अन ओथंबलेल्या ह्या प्रेमसरी …त्यातच ओलचिंब झालोयं मी… बघ, ऐकू येतेयं का ……. हृदयी साद …… ? बघ जरा माझ्याकडे .. बघ ना … हसतोय मी …पाहिलंस माझं हास्य….? कुणी हि सहज वेडा म्हणेल………… कसा वेडासारखा हसतोय ..स्वतःशीच …हाहाहा… पण त्यांना कुठे कळणार …. का हसतोयं ते ….?  गर्द आठवणीच्या धुंद नशेत झुळतोय मी ..आणि नजरेसमोर… तू आहेस ….केवळ तू …. जीवन कोणावाचूनहि थांबत नाही बघ …  पण सहजीवनातल्या त्या क्षणीक ( क्षणासोबत विसावलेल्या..बेधुंद ) आठवणी… साथ सोबत सोडत नाही ..हे हि खरं, नाही का ? बघ , जरा मागे वळून ….अजूनही झुळतोय मी …………तुझ्या प्रेमरंगात … असंच काही सुचलेलं.. मनातलं काही ..- संकेत...

आज पावसाने आनंद दिला… वय वर्ष साधारण पासष्ट ते सत्तर च्या आसपास असणाऱ्या त्या आजी आणि पावसाच्या नितळत्या सरींसोबत, रस्त्याच्या कडेकडेनं  ..हळुवार , चालता बोलता...

कोठुनि येते मला कळेना उदासीनता ह्या हृदयाला… बाळकवींच्या ह्या ओळीने तिचं मन आज कुठल्याश्या गर्दीत हरखून गेलं होतं. बराच वेळ म्हणा ,  त्या ओळी  ती...

मैत्रीचं नातं… तुला १०१ उठा बश्या काढाव्या लागतील हा .. मी म्हटलं ठीकायं , पण त्या मोबदल्यात मला काय मिळेल हं ? ती म्हणाली :...

आज जवळच्याच त्याच्या कुणा एकाने असा स्टेटस अपडेट केला..अन राहवलं नाही .  म्हणून तो ही भरभर लिहत सुटला. RELATIONSHIP… never DIES a NATURAL DEATH but...

हृदया : एक स्वप्नं सखी ….   ती : एक विचारू तो : विचार ना.. ती : तुला  माझा हात , का हाती घ्यावासा वाटला...

‘उडपी’तला तो वेटर.. रात्रीची साधारण साडे दहा ची वेळ…. भटकंती कट्ट्या निमित्त एकत्र जमलेलो आम्ही काही मित्र (सुरज, रोहन, ला अन मी ) कट्टा संपताच...

प्रेम हे मोजता येत नाही रे , त्याला आकार माप अस काही नाही .म्हणून ते मिट्विता ही येत नाही . ते फ़क्त अनुभवता येतं. जाणता...

मी काही कृष्ण नाही आहे रे … तो सावळारुपी ईश्वरी रूप , प्रत्येक हृदय मंदिरात आपलं हक्काचं स्थान मिळवून , नुसत्या एका सादेला हि हवं...

अस वाटतं हे….चौकटीतले आठ नऊ तासाचे ऑफिसचे काम धंदे सोडून ….सरळ… मुक्तवाटे .. ह्या माझ्या सह्याद्रीच्या कड्या कपाऱ्यातुनी वणवण भटकत राहावे , मैलो मैलांचा वेड्या...

तुझ्यावरच्या चारोळ्या ….. आयुष्यात एकदा तरी आपण प्रेमात पडतो. अन आपले भान सर्वस्वी त्या व्यक्तीपुढे हरपून बसतो…नवी ओळख असते नवं नातं गुंफलेलं असतं…..  अन अश्यात  काही शब्द काही ओळी नकळतओठाशी येतात …...