ऐक ना, त्या नदीच्या प्रवाहाकडे बघ ?
किती संथपणे अलगद वाहत आहे ती, वळणा -वळणाचा एक एक घाट अगदी सहजतेने ओलांडत ?
बघतो आहेस ?
हो ?
असं वाटतंय, मी जगावेगळ्या स्वप्नं नगरीतच वावरतेयं रे… किती भन्नाट जग आहे हे.!
मी असं कधी अनुभवलं नाही ह्यापूर्वी…
हि अशी ध्यानस्त मनाला गुंगवणारी रात्र, हा नदीचा संथ नितळ प्रवाह ..तो चंद्रमा, त्याची शुभ्र हळवी शीतलता , झाड फांद्यांची हि स्थिरता- अस्थिरता, तना मनाला भाव रंगात ढकलून देणारा हा मंद झुळकार वारा …आणि आपण दोघे, एकटे अन सोबत हि निःशब्दता, प्रेम रंगला अधिक गडद करणारी..
काय वाटतं रे तुला ?
ह्या अश्या ऐकून वातारणाकडे पाहून ..
तुझ्या शब्दात वीण ना काही ?
मला ऐकायचं आहे, तुझ्यातल्या लेखक अन कवी मनाकडून ..
इतका एकांत आजपूर्वी कधी मिळालाच न्हवता अन अन अशी नामी संधी हि …
सांग बरं आता ?
चेहऱ्यावरती मंद हास्य उजळून, त्याने हळूच तिच्याकडे पाहिलं . तिच्या चेहऱ्यावरची निरागसता अन कुतुहूल वाढीस लागलेलं. प्रेम रंगाच्या धुंदीत ते रसिक सुवासिक फुल हळुवार डवरलं जात होतं.
त्याने अधिक वेळ न घेता शब्द मोहायला सुरवात केली .
इतकं छान वर्णन केले आहेस तू ? मी आणिक काय बरं सांगणार ?
तू जे पाहिलेस वा पाहते आहेस नं, तेच मी हि पाहतो आहे . पण माझा रोख त्या नदीतल्या संथ प्रवाहाकडे आणि त्यात स्थिरावलेल्या त्या चंद्रमाकडे अधिक लागून आहे.
का बरं ?
हि संथ वळण घेत वाहणारी नदी आणि तो वर मैलो दूर असलेला चंद्र …..पाहतेस ना ?
हो ,
काय बरं नातं असावं दोघात ?
मैत्रीतलं प्रेम कि प्रेमातली मैत्री ?
सूर्य मावळतीला लागल्यावर, हि नदी हि कशी, बघ… संथ रूप धारण करते. दिवसभरातला तो खळखळाट , आलेला शिणवठा आदी , त्या निरव शांततेत ढवळून जातो . ती संथ होते. एकपात्री होते.
स्वतःला मोकळं करुण घेत .
तारुण्यसुलभ एखाद स्त्रीने आपला केशसंभार मोकळा करावं ना तसंच . ..ती हि मोकळी होते.
आणि तेंव्हाच दिवसा लपंडाव खेळणारा हा ‘चंद्रमा’ तिच्या ‘हृदयी ‘मोकळा असा श्वास घेत स्वतःला हळूच सामावून घेतो. तिच्या गर्द मिठीत , तिला घट्ट बिलगून, श्वासाचं जाळं विस्तारत.
ती प्रेमवेडी हि ह्याच क्षणांची आतुरतेने वाट पाहत असते . रोज.. अशी कित्येक रात्र…
बापरे….इतका विचार , माझ्याकडनं हि झाला नंसता रे ?
कसं सुचत तुला ?
त्याने तिच्याकडे सहज पाहिलं .
तिच्या ‘स्वरात’ आपलेपणाचा गहिरा भाव त्याला दिसून येत होता.
सहज रे , दृष्टी अन सृष्टीचे हे खेळ आहेत. त्याला बस्स आपल्या मनातले भावरंग हळूच जोडायचे इतकंच…
अच्छा …
हं ..
मग काय आहे त्या दोघांत , मैत्रीतलं प्रेम कि प्रेमातली मैत्री ?
दोन्ही हि…….
कसं ?
मैत्री शिवाय प्रेम नाही. अन प्रेमाशिवाय हि मैत्री .
दोघांत हि बघ , मैलोच अंतर आहे . पण तरीही ..ते दोघे एकमेकांशी हे प्रेमाचं नातं टिकून आहे .
आजही.. अद्यापही, शेकडो वर्ष …
मनातलं हे (एकमेकांचं ) ‘प्रतिबिंब’ जपता आलं पाहिजे रे …आयुष्यभर .
तिने त्याकडे एकवार पाहिलं. कुठल्याश्या गर्द विचारी प्रवाहात तो हरवून गेला होता.
तिने हि त्याच्या बाहुपाशात स्वःताला विसावून घेतलं होतं .
– संकेत य पाटेकर
Quotes आणि बरंच काही ..
