ऐकssss  ना…..त्या नदीच्या प्रवाहाकडे बघ  ?

किती संथपणे अलगद वाहत आहे ती, वळणा -वळणाचा एक एक घाट अगदी सहजतेने ओलांडत ?  

बघतो आहेस ?  

हो  ? 

असं वाटतंय…मी जगावेगळ्या  स्वप्नं नगरीतच वावरतेयं  रेsssss… किती  भन्नाट जग आहे हे !

मी असं कधी अनुभवलं  नाही ह्यापूर्वी…

 

हि अशी ध्यानस्त मनाला गुंगवणारी रात्र,  हा  नदीचा संथ नितळ प्रवाह ..तो चंद्रमा, त्याची शुभ्र हळवी  शीतलता , झाड फांद्यांची हि स्थिरता- अस्थिरता,  तना मनाला भाव रंगात ढकलून  देणारा  हा मंद गार वारा  आणि आपण दोघे..

तेही एकटे आणि सोबत हि निःशब्दता..प्रेम रंगला अधिक गडद  करणारी..

 

कायssss वाटतं  रे तुला ?

ह्या अश्या ऐकून वातारणाकडे पाहून ..

तुझ्या शब्दात वीण ना काही  ?

मला ऐकायचं आहे,  तुझ्यातल्या लेखक अन कवी मनाकडून ..

इतका एकांत आजपूर्वी कधी मिळालाच न्हवता अन अन अशी नामी संधी  हि …

सांग बरं आता  ?

चेहऱ्यावरती  मंद हास्य उजळून,  त्याने हळूच तिच्याकडे पाहिलं . तिच्या चेहऱ्यावरची निरागसता अन कुतुहूल वाढीस लागलेलं. प्रेम रंगाच्या धुंदीत ते रसिक  सुवासिक  फुल हळुवार डवरलं जात होतं.    

त्याने अधिक वेळ न घेता शब्द मोहायला सुरवात केली . 

 

इतकं छान वर्णन केले आहेस तू  ? मी आणिक काय बरं  सांगणार ? 

तू जे पाहिलेस वा पाहते आहेस नं,  तेच मी हि पाहतो आहे . पण माझा रोख त्या नदीतल्या संथ प्रवाहाकडे आणि त्यात स्थिरावलेल्या त्या चंद्रमाकडे अधिक लागून  आहे. 

का बरं  ? 

हि संथ वळण घेत वाहणारी नदी आणि तो वर मैलो दूर असलेला चंद्र …..पाहतेस  ना ? 

हो , 

काय बरं नातं असावं  दोघात ? 

मैत्रीतलं  प्रेम कि प्रेमातली मैत्री ? 

 

 

बापरे….इतका विचार , माझ्याकडनं हि झाला  नंसता रे  ?

कसं सुचत तुला ? 

त्याने तिच्याकडे सहज पाहिलं . 

तिच्या ‘स्वरात’ आपलेपणाचा गहिरा भाव  त्याला दिसून येत होता. 

 

सहज रे , दृष्टी अन सृष्टीचे हे खेळ आहेत. त्याला बस्स आपल्या मनातले भावरंग हळूच जोडायचे इतकंच…

अच्छा …

हं ..

मग काय आहे त्या दोघांत ,  मैत्रीतलं  प्रेम कि प्रेमातली मैत्री  ? 

दोन्ही हि……. 

कसं ? 

 

तिने त्याकडे एकवार पाहिलं. कुठल्याश्या गर्द विचारी प्रवाहात  तो हरवून गेला होता. 

तिने हि त्याच्या बाहुपाशात स्वःताला विसावून घेतलं होतं . 

– संकेत य पाटेकर