‘ मेल्यावर स्वर्ग दिसतं ‘ अस म्हणतात . पण आपल्या सह्याद्रीतल्या कुठल्याही गड किल्याच्या वा शिखराच्या माथाय्वर जा ..

किंव्हा दर्याखोर्यातुनी भटका …स्वर्ग , स्वर्ग म्हणजे तरी नक्की काय? हेच का ते ? अशी अनुभती आल्याशिवाय राहणार नाही .

सर्वत्र पसरलेली धुक्याची दुलई , त्यातून डोकावणारे पहाडी उंच कडे , अंग अंग भिडणारा बेभान वारा . त्याच तालमय संगीत , धरणी मायेने प्रेमाने पांघरलेली हिरवी शाल, कडे कपार्यातुनी धो धो उधळणारे शुभ्र धवल धबधबे ….आपल्या नेत्र कड्यांचे पारणे फेडते. 

वाटतं इथेच घर करून राहावं कायम …! 

– संकेत

सुर्यास्ताच्या अन सुर्योदयाच्या तांबड्या सौम्य क्षितीज छटा सह्याद्रीच्या कड्यावरून , गड-किल्ल्यावरून पाहणं ,अनुभवनं म्हणजे..

 एक दिव्य सोहळाच…मनाला भुलविणारा ..अंधाराकडून प्रकाशकडे नेणारा .. – संकेत 

निसर्गातील प्रत्येक घटक  हा तसा जगण्याचा एक मूळमंत्रच  आहे. त्याकडे डोळसपणे पाहिलं कि ते स्वतःउन उमगून येतं . – संकेत 

प्रसंगी ‘समजून घेताना किंव्हा समजून देताना’ आपण कुठेशी कमी पडतो, इतकंच काय ते..
आपलेपणातून जुळलेल्या नात्याला ‘तडा ‘जाण्याचं एकमेव कारण..
बाकी ‘आयुष्यं’ म्हणाल तर ते ‘वाऱ्याच्या सुखद अश्या झुळकीप्रमाणे’ आहे. मनाचं अंतर्बाह्य रंग उधळून देणारं…
कळतंय ना ?
– संकेत पाटेकर

जितक्या सहजतेने आपण एखाद गोष्टीमध्ये गुंतलो जातो ना..तितक्याच सहजतेने त्याच गोष्टीतून बाहेर पडणं देखील जमायला हवं.

हे एकदा जमलं ना कि मग बघ..हे आयुष्यं हि अगदी सहज सोपं आहे.  – संकेत य पाटेकर